Altın Kızlar..

Ne kadar değiştin canım yaaa...

Kamyon hastalığımız var.Çankırıdayken dayımız getirdi bu kamyonu.Aylardır elimizden düşürmüyoruz.Annane ip bağladı.Hasan Eren kimi zaman kangurusunu gezdiriyor,kimi zaman tv kumandasını.Şuan dışarda bile gözde durumda..

Efendim işte bunlarda benim altın kızlarım.Muhteşem dörtlümü 10 gün önce diktim.Sırada çiçeklerim var.Kociş uğraşsa apartmanın bahçesi de var ama nerde.Beni bu numunelerle kandırdı..

Olsun ben onlara gözüm gibi bakıyorum:))

Oğluşla günlerimiz çok yoğun geçiyor.Çok şirin bi sokağımız var.Adı gibi çok cümbüşlü bi sokak.Tüm ahali dışarıda olunca bizim küçükbeyi sokaktan içeri almak imkansız hale geldi.Abilerimiz,ablalarımız,komşu ninelerimiz,teyzelerimiz var.Hani yıllardır yaşayamadığımız mahalle ortamını burda yaşıyoruz...

Geçtiğimiz hafta salı günü sağlık ocağında son aşımızı da olduk.Bir tek Hepatit A aşımız kaldı.Orda kilo ve boy ölçümleri de yapıldı.Çok şükür herşey iyi..

Günler böyle yoğun geçiyor işte.Yeni yeni alışıyoruz.Son bi kaç gün hariç Hasan Eren hiç olmadığı kadar mızmız ve asabiydi.İlk defa uzun uzun ağladı susturmak için paraladım kendimi resmen.Babanneden,dededen ,amcalardan uzak olmasından kaynaklandı galiba.Çok özledi..Ama alışıyor benim uslu oğlum.Yine o eski Erenim olmaya başladı..

heryere tırmanma,mama sandalyesinden masaya atlama gibi yaramazlıklara da devam.

Tek canı acımasın,ağlamasın,üzülmesin,kırılmasın da gerisi önemli değil.Çünkü çok hassas,çok naif bi çocuk ..

Ömrün boyunca hep gül annem.