Mut-lu-yuzzz

Biz bu aralar kafamızı kaşıyacak vakit bulamıyoruz.Çoook yoğunuz..

Hani hergün şu blogun başına geçsem güncellesem sizler napmışsınız baksam diyorum yok bi türlü vakit bulamıyorum.

Hasan Eren burda tam bi mahalle bebesi oluverdi.Her dakika sokaktayız.Bi uyku bi karın doyurma için evdeyiz.Eeee bi de amcamızın düğününe çok az kalmışken annişko neye yetişeceğini şaşırmış durumda.

Temiz hava,güzel bi esinti,bi abla,bi abi daha ne olsun..

Yemeğini kendisi yiyen,artık hep bardak kullanan,yüzünü yıkadığımızda elini yüzünü kendi kurulayan,hala çok konuşup az anlaşılır konuşan,herşeyini anlatan,anlayan daha bi inatçı,sokaktan geldiğimiz anda çığlık çığlığa ağlayan,hala saçı tam ortadan ayrık bi çocuk işte..

Hiç geçmeyecekmiş doğduğundan beri ortadan ayrık ama ben hep o saçları uzatıp kaküllerinide düz yapmak hayalindeydim..Yok olmayacak bu hayalimde:((neyse...

Sabah dışarıdan geldikten sonra bi banyo ,bi yemek sonra 2 saati geçen sıkı bi uyku..Mis gibi deniz havası,tatlı komşular en önemliside Bediş ablamız ve Memo abimiz.Sokakta mutlu Hasan Eren...Rengi karbeyazlıktan çıkıp yanmış bi Hasan Eren..Bu aralar çok mutluyuz bizzzz..

Oyun oynamayı öğreniyoruz,top peşinde koşuyoruz,kamyonumuzu sürüyoruz,koşuyoruz..Tabi arada yanlış anlamalarda oluyor.Kendisini sevmek için o tontişim benim diyerek yanağımızı sıkan 3 yaşındaki ablamızı yanlış anlayıp bi tokat yapıştırabiliyoruz.Öğreneceğiz..Paylaşmayı,sevmeyi,çocuklarla oynamayı..Burası bize çookk iyi geldi..

Domateslerim,biberlerim çiçek açtı.Her dakika seviyorum onları.Yanlarına çiçek ektim onlara bakıp bakıp mutlu oluyorum.

Anne oğul çoook keyifliyiz..

Altın Kızlar..

Ne kadar değiştin canım yaaa...

Kamyon hastalığımız var.Çankırıdayken dayımız getirdi bu kamyonu.Aylardır elimizden düşürmüyoruz.Annane ip bağladı.Hasan Eren kimi zaman kangurusunu gezdiriyor,kimi zaman tv kumandasını.Şuan dışarda bile gözde durumda..

Efendim işte bunlarda benim altın kızlarım.Muhteşem dörtlümü 10 gün önce diktim.Sırada çiçeklerim var.Kociş uğraşsa apartmanın bahçesi de var ama nerde.Beni bu numunelerle kandırdı..

Olsun ben onlara gözüm gibi bakıyorum:))

Oğluşla günlerimiz çok yoğun geçiyor.Çok şirin bi sokağımız var.Adı gibi çok cümbüşlü bi sokak.Tüm ahali dışarıda olunca bizim küçükbeyi sokaktan içeri almak imkansız hale geldi.Abilerimiz,ablalarımız,komşu ninelerimiz,teyzelerimiz var.Hani yıllardır yaşayamadığımız mahalle ortamını burda yaşıyoruz...

Geçtiğimiz hafta salı günü sağlık ocağında son aşımızı da olduk.Bir tek Hepatit A aşımız kaldı.Orda kilo ve boy ölçümleri de yapıldı.Çok şükür herşey iyi..

Günler böyle yoğun geçiyor işte.Yeni yeni alışıyoruz.Son bi kaç gün hariç Hasan Eren hiç olmadığı kadar mızmız ve asabiydi.İlk defa uzun uzun ağladı susturmak için paraladım kendimi resmen.Babanneden,dededen ,amcalardan uzak olmasından kaynaklandı galiba.Çok özledi..Ama alışıyor benim uslu oğlum.Yine o eski Erenim olmaya başladı..

heryere tırmanma,mama sandalyesinden masaya atlama gibi yaramazlıklara da devam.

Tek canı acımasın,ağlamasın,üzülmesin,kırılmasın da gerisi önemli değil.Çünkü çok hassas,çok naif bi çocuk ..

Ömrün boyunca hep gül annem.